"Ανάθεμα την ώρα /ποιος ορίζει εδώ
Το ανάποδο βαφτίζει/ και το λέει σωστό
Του αδύναμου το δίκιο/μήτε λέει ποτέ
Βγάνει τη νύχτα μέρα/ και τ’ ορκίζεται"
Οδ. Ελύτης , Άνεμος δεύτερος.
Κύριε Δ/ντη εφημεριδογράφε.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τη διαφήμιση. Είναι γεγονός ότι πρωτοσέλιδο και με τέτοια γραμματοσειρά, πρώτη φορά γίνομαι. Βέβαια καλό θα ήταν αυτά να γράφονταν προεκλογικά, ίσως και ανέκοπταν την πορεία της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας ή να τα κρατούσες για τις επόμενες εκλογές, μήπως και σου ήταν χρήσιμα. Έλα όμως που λέει και μια σοφή παροιμία, «Θέλει να κρυφτεί… η κυρία, μα η χαρά δεν την αφήνει». Τέλος πάντων, έχασες την ευκαιρία, λόγω απειρίας, ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά. Άλλωστε άμα κανείς ψάχνει στο βούρκο όλο και κάτι σκαρφίζεται.
Θα ήθελα με αυτό μου το σημείωμα, να σου εκφράσω τη βαθιά μου λύπη και συμπόνια για την κατάστασή σου, παρά τη λάσπη και ψεύδη που επιστρατεύεις εναντίον μου, παρά το γεγονός ότι μέχρι και τον Παπαληό στρατολόγησες, τον μονίμως απόντα από το δήμο και μονίμως ψευδόμενο, για να πείσεις.
Πέρα όμως από τις πολιτικές δουλείες σου αλλού είναι το πρόβλημά σου, γι αυτό και σε κατανοώ πλήρως.
Δε φταίμε όμως εμείς, αν προσπαθείς να έχεις του κισσού το πλάνο ψήλωμα. Εσύ το επέλεξες γι αυτό και εισπράττεις κάθε φορά τις συνέπειες. Γνωρίζεις την ιστορία με τον αετό, το σαλιγκάρι και τον πύργο του Άιφελ. Πάλι δική σου επιλογή. Θυμάσαι πώς και γιατί βρέθηκες….ειδικός σύμβουλος του Μάρκου Μεννή!
Εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως αρέσκεσαι απαξιωτικά να αναφέρεις, μοχθήσαμε , ιδρώσαμε και διοριστήκαμε με τα πτυχία μας, με τους αγώνες μας και συνεχίζουμε να αφήνουμε το στίγμα μας σ’ αυτή τη ζωή, αυτόφωτοι και προς τιμή μας, περιβεβλημένοι από το σεβασμό φίλων και εχθρών. Συνεχίζουμε χωρίς υποχωρήσεις, να κρατηθούμε όρθιοι κι εμείς κι οι άλλοι όπως εσύ, που όντως βιώνεις την ανασφάλεια του ιδιωτικού τομέα, ενδεχομένως και το μικρότερο μισθό, αλλά μπορείς βρε αδερφέ να ζεις με ψηλά το κεφάλι, αναπαλλοτρίωτος.
Συμπάσχω βαθιά μαζί σου γιατί ούτε ως εχθρό σου δεν μπορείς να με αντιμετωπίσεις. Γυρνάς δεξιά –αριστερά με κομπορρημονίες του στυλ «είδες τι έκανα του Σκούφαλου», παθαίνεις ναυτία, ξερνάς χολή, μπουκώνεις γιατί θα ‘θελες να είσαι αυτό που είμαστε εμείς, αλλά δεν μπορείς. Βλέπεις η κακή αρχή, το πρώτο στραβό σκαλοπάτι, η πρώτη υποχώρηση….
Σ’ ενοχλεί το «Τσερόκι» συγγενικού μου προσώπου που ζει στην Αμερική, σκέψου να με δεις να μπαινοβγαίνω και καμιά μέρα στο μεγάλο σπίτι του, αφού έχω τα κλειδιά του, τι θα γράψεις!
Σ’ ενοχλεί που δε ζητιανεύουμε, που δε γλείφουμε, που δε λυγάμε, γιατί σ’ αυτό έχεις δίκιο, οι κομμουνιστές για σένα ή είχαν κονσερβοκούτια κι έκοβαν λαιμούς ή ψωμοζητούσαν, πράγμα που πρέπει να κάνουν και σήμερα για να τύχουν της αποδοχής σου, αλλιώς είναι «ιδιοκτήτες αγροικίας» που ειρήσθω εν παρόδω κληρονομιά της γυναίκας μου είναι και η περί ούσα λόγος γι αυτούς που μεγαλώσαμε στην αγκαλιά της περιοχής, πάνω από 100 ετών.
Σ’ ενοχλεί να χουμε μια γη να μυρίζουμε, δυο πιθαμές χώρο όσο ν’ απαγκιάζουμε κι αγνάντιο για να ξεχνάμε, όχι γιατί τα φτιάξαμε ή τα επιδιώξαμε, αλλά γιατί έτυχε οι άνθρωποί μας που φύγανε ν’ αφήσουνε κάτι με μέτρο και μπούσουλα το μεγαλείο της υπάρχουσας φύσης της περιοχής.
Αυτό εσύ θέλεις να το συγκρίνεις με τα σχέδια της εταιρείας που υποστηρίζεις, που δεν της φτάνουν τα υφιστάμενα σπιτάκια των αγίων που τα έχουν χτίσει δεκαετίες πριν, που πρέπει να δηλώσει το στίγμα της, να δείχνει τους θυρεούς της στους εκλεκτούς καλεσμένους, να δημιουργήσει ένα Αργέντικο, πού; Στην Κλειδού και στον Άγιο Δημήτρη, γι αυτό και θέλει ν’ ανοίξει δρόμο αντικειμενικά μέσα στην αναδασωτέα περιοχή και να ελέγχει από αυτήν 230 στρέμματα ,δίκην προσωπικού κήπου.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι αυτά δε σου λένε τίποτα απολύτως, όπως δε σου λένε και τα ατράνταχτα στοιχεία που σου παρουσίασα , όπως δε σου λέει και το γεγονός ότι μίλησες με το δασαρχείο, όπως μίλησα κι εγώ και σου είπαν ότι η παρακαμπτήριος δεν είναι ούτε σε αναδασωτέα περιοχή, ούτε σε δασική αλλά σε περιοχή αγροκτημάτων.
Γι αυτό και σου εκφράζω τη συμπάθειά μου!
Όταν αρνείται κάποιος να δει την πραγματικότητα, όταν αδυνατεί να ξεχωρίσει το γεγονός, από εκείνο που νομίζει σωστό, όταν επιμένει να παραμένει στην αυλή των αφεντικών δεχόμενος τα βέλη για τα δικά τους πρωτίστως συμφέροντα , πράγματι είναι άξιος συμπάθειας.
Όταν κάποιος επικαλείται ότι «ανάστατος ο Βροντάδος από τις αποκαλύψεις για την αγροικία Σκούφαλου», όταν αυτές οι «αποκαλύψεις» αποτελούν το ανέκδοτο της πόλης μας, όταν αυτοί οι άνθρωποι μας έδωσαν πρόσφατα το 22,3% των ψήφων, όταν στα μάτια τους διαβάζεις την επιβράβευση για σένα και τους συναγωνιστές σου κι αυτός ο κάποιος πασχίζει με νύχια και δόντια να αντιστρέψει την πραγματικότητα, τότε πρέπει να τύχει της κατανόησή μας.
Καλέ μου Δ/ντη εφημεριδογράφε.
Όταν μιλάς για υποκρισία απόφευγε τον καθρέφτη, όταν μιλάς για συντροφιές και συντροφικότητα μην το κάνεις μετά από σήριαλ της τηλεόρασης.
Σε ποιο αγώνα πήρες μέρος και δεν το πήραμε είδηση; Πότε προπηλακίστηκες ή δάρθηκες από τις δυνάμεις καταστολής του κόσμου που υποστηρίζεις; Πότε θυσίασες ώρες πολύτιμες από την προσωπική σου ζωή, από την οικογένειά σου για το κοινό καλό;
Ξέρεις τι θα πει να γυρνάς στο σπίτι σου κάθε μέρα και να βρίσκεις τα παιδιά σου να κοιμούνται, γιατί ήσουν στο συνδικάτο, στο δήμο, στην παράταξη; Ξέρεις τι θα πει να σε βλέπουν σαν ξένο και να σε ρωτούν πού ήσουν πάλι; Ξέρεις τι θα πει η δασκάλα του παιδιού σου να σου λέει ότι νομίζει πως ο μπαμπάς του έχει βραδινό επάγγελμα; Να σε ξυπνούν για να συμπαρασταθείς στους ναυτεργάτες ή για να περιφρουρήσεις την απεργία σου; Με ανταπόδοση τι; Την τιμή μας φίλε μου, την αξιοπρέπεια μας, την τιμή του ΚΚΕ και ενίοτε τη λάσπη και τα ψεύδη αυτών που υπηρετείς.
Σ’ ευχαριστώ όμως γιατί μέσα από τα τελευταία δημοσιεύματά σου, είδα καθαρά πλέον ότι η στάση σου δεν πηγάζει από τις δήθεν δικές μας κατηγορίες ότι «τα παίρνεις» γι αυτό φέρεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Μακάρι να πληρωνόσουν για να έγραφες και να έλεγες όλα αυτά κι ας είναι και λάσπη. Στο κάτω κάτω είναι και κάτι θεμιτό για τις καπιταλιστικές αξίες, για τον κόσμο που υπηρετείς. Το ζήτημα είναι ότι τα γράφεις συνειδητά, με εμπάθεια και μίσος περισσό που τελικά πνίγει εσένα και όχι εμάς.
Και αν γι αυτούς τους λόγους μπορώ να δείξω επιείκεια σε σένα και στο συνονόματό σου, καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν μπορώ να το κάνω για την πολιτική φιλοσοφία που υπηρετείς, δεν μπορώ να το κάνω για τα αφεντικά που κρύβονται πίσω σου ή τους ρουφιάνους σου που νομίζουν ότι πιάνουν λαβράκια, δεν μπορώ να το κάνω ούτε εγώ ούτε οι σύντροφοί μου ούτε οι συναγωνιστές μας και συνοδοιπορούντες μαζί μας, για το ίδιο το σύστημα που μακελεύει τους ανθρώπους και τους παραδίδει βορά στο κεφάλαιο.
Βλέπεις, όπως μου είπε φίλος, εκτός από τους δοσίλογους της κατοχής στο παρελθόν, σήμερα έχουμε τους δοσίλογους της ανάπτυξης του καπιταλισμού.
Καλέ μου δ/ντη εφημεριδογράφε καταλαβαίνεις ότι λαθέψατε για πολλοστή φορά. Μόνο νεκρός θα πάψω ν’ αντιπαλεύω τον κόσμο σου, από όποια θέση ο λαός μας και το κίνημα μου δίνει, γιατί αξίζει να πεθάνω για το δικό μου κι ας είναι όνειρο του σήμερα που δε θα ζήσω εγώ , αλλά είναι ρεαλισμός του αύριο.
ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ
(1) Με αυτήν πλέον τελειώσαμε επί του τύπου. Στη ζωή και στους αγώνες θα κριθούν όλοι.
No comments:
Post a Comment